Voor anderen van betekenis zijn, was voor mij de reden dat ik journalistiek ben gaan studeren en fotograaf ben geworden. Toch had ik nooit kunnen denken dat ik iets als de coronacrisis in ons eigen land mee zou maken. Een heel uitdagende tijd voor iedereen, ook voor mij als zelfstandig ondernemer. Normaalgesproken fotografeer ik bijvoorbeeld veel voor goede doelen. Maar reizen naar het buitenland zijn er nu veel minder. Ook ging een grote foto-expositie, waar ik de afgelopen drie jaar aan heb gewerkt, niet door. Superjammer! Gelukkig ben ik gezegend met een creatieve en flexibele geest. Ik ben meteen gaan kijken waar nog wel vraag was naar fotografie en ben bijvoorbeeld meer voor ziekenhuizen en het onderwijs gaan doen.
Voor nieuwsmedia heb ik nog wel redelijk wat opdrachten, natuurlijk ook vaak corona-gerelateerd. Ik merk dat mensen huiveriger zijn om onbekenden binnen te laten en dat je daardoor minder makkelijk achter de voordeur komt. Daarnaast ben ik vaak de hele dag op pad. Nu horecagelegenheden dicht zijn, moet ik van tevoren goed nadenken waar ik een kop koffie kan krijgen of naar het toilet kan. Ik moet vaker op zoek naar creatieve oplossingen.
Om mij heen zie ik dat meer mensen in creatieve beroepen het zwaar hebben. Daarom bedacht ik een nieuw initiatief: Quarantainekunst. Ik kwam op het idee toen ik dit voorjaar met mijn dochter meedeed aan een zoektocht naar beren die buurtbewoners achter hun raam hadden geplaatst. Zoiets kan natuurlijk ook met kunst, achter ramen van woningen of bedrijven exposeren. Op die manier creëren we een soort openluchtmuseum. Voor kunstenaars een kans om aan een groot publiek hun werk te laten zien, zeker nu musea en galeries weer gesloten zijn. En voor kunstliefhebbers een uitje, veilig in de buitenlucht.
We begonnen klein, maar inmiddels zijn er meer dan 300 werken geëxposeerd achter ramen in het gebied tussen Den Haag, Zoetermeer en Delft. In alle stijlen, van foto’s tot grafisch creaties en schilderijen. En nog steeds krijg ik nieuwe aanmeldingen van kunstenaars en van mensen die een werk achter hun raam willen exposeren.
Ooit is de coronacrisis ook niets meer dan een stukje geschiedenis. Ik weet nog niet of mijn foto’s de schoolboeken van mijn toekomstige kleinkinderen gaan halen. Maar ik kan ze later wel met mijn beelden vertellen dat ik alle facetten van deze crisis heb gezien, van de lege restaurants en de overvolle covid-afdelingen in ziekenhuizen, tot hartverwarmende initiatieven. En dat ik ondanks alle uitdaging heb geprobeerd om er samen met anderen het beste van te maken.”
Daniella van Bergen