We hadden geen idee hoe lang het zou gaan duren, dus wachtten we in het begin af. Maar na drie weken besloten we dat dit niet veel langer kon duren, er moest natuurlijk wel geld binnen komen. Daarom zijn wij ons gaan verdiepen in het laten afhalen en bezorgen van maaltijden. Dit is wel een heel andere tak van sport.
Ik moest bijvoorbeeld mijn restaurant anders inrichten om ruimte te maken om maaltijden te kunnen inpakken. We hebben een webshop laten bouwen en een volledig nieuw menu bedacht, met gerechten die je makkelijk kunt vervoeren en die je thuis eenvoudig en met behoud van kwaliteit kunt bereiden.
Gelukkig bleek dit na wat vallen en opstaan al snel een succes, zodat we tenminste weer wat omzet draaiden. Niet alles ging in één keer goed. Zo dachten wij bijvoorbeeld dat het een leuk idee zou zijn om de wijnen waarvan de mensen bij ons zo genieten, per fles te gaan verkopen. Maar daar bleek heel beperkt animo voor. Van de zomer mochten we weer open. Maar wel voor een maximaal aantal gasten en alle tafels op 1,5 meter afstand. Daarvoor is het restaurant wéér anders ingericht.
Mensen waren duidelijk blij dat ze weer uit eten konden of op een terras konden zitten, de interesse in de afhaalservice nam in die periode af. Tot de tweede lockdown, toen we weer dicht moesten.
We hebben nu ons menu uitgebreid. Zo bieden we naast ons Menu du Chef nu ook een keuzemenu aan inclusief een bijpassende wijn per gang. Dat slaat wel aan, al was het nog best lastig om verpakkingsmaterialen hiervoor te vinden.
We roeien met de riemen die we hebben en kijken continu naar wat we wél kunnen doen om overeind te blijven. Het zal nog wel even duren voor we helemaal terug kunnen naar ‘normaal’. Daarom wil ik komend voorjaar mijn service gaan uitbreiden en E-Choppers gaan verhuren. Daarmee kunnen toeristen op een duurzame manier de omgeving verkennen. De Driemanspolder, de boerenwinkels verderop, Vlietlanden, De Horsten, er is genoeg te ontdekken. En natuurlijk hoop ik dat ze tegen die tijd na de tocht mogen blijven hangen voor een drankje of hapje.”
Wilbert Hilgersom